Жывёлаводы на вёсцы – людзі шаноўныя, але праца ў іх вельмі клапатлівая. Таму зараз моладзь даволі рэдка абірае гэтую прафесію, а асноўны касцяк калектыву жывёлаводаў у многіх гаспадарках складаюць вопытныя кадры.
Вялікую частку працоўнага жыцця ён аддаў сельскай гаспадарцы, дзе з 1997 года шчыраваў загадчыкам свінафермы, запраўшчыкам, а апошнія тры гады – даглядае цялят.
Гэты надзейны працаўнік належыць да ліку лепшых жывёлаводаў сваёй гаспадаркі. Гэта толькі на першы погляд работа жывёлавода здаецца простай і не патрабуе асаблівых намаганняў: пакарміў цялятак, памяняў ім падсціл – і вольны.
На пытанне, як дабіўся такога выніку, мой суразмоўца ўсміхаецца:
«Працаваць трэба! Выконваць усе тэхналагічныя патрабаванні, прычым своечасова. Зробіш усё як след, – і будзе толк!».
Вядома, што жывёлаводы павінны быць чуллівымі і клапатлівымі сябрамі жывёле, каб папярэдзіць непапраўныя змены ў іх стане. Менавіта такім чалавекам з’яўляецца Пётр Іванавіч, таму і на добрым рахунку ў кіраўніцтва прадпрыемства за сваю надзейнасць і адказнась.
Ды вось заахвочванняў у працаўніка амаль няма, хоць і вылучае яго кандыдатуру кіраўніцтва дзеля ўзнагароджвання на раённым узроўні. Будзем верыць, што гэтая недарэчнасць будзе выпраўлена. Бо, дзякуючы менавіта такім працаўнікам, наша краіна і мае харчовую бяспеку.